تأثیر مشخصات بستر بر کارایی کاتالیست‌های ناهمگن فسفومولیبدیک اسید تثبیت شده روی نانوکاربید بور و سیلیکای متخلخل SBA-15 در اکسایش دی بنزوتیوفن

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشکده مهندسی شیمی و نفت- پژوهشگاه شیمی و مهندسی شیمی ایران

2 کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد تهران جنوب

3 استاد - دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

ویژگی های ساختاری بستر کاتالیستی نقش مهمی در عملکرد کاتالیزوری فسفومولیبدیک اسید (H3PMo12O40 ) به عنوان یک کاتالیست فعال شناخته شده در واکنش گوگردزدایی اکسایشی دارد. در این مقاله از دو بستر کاتالیستی مختلف (نانو کاربید بور و سیلیکای متخلخل سنتزی SBA-15) جهت تثبیت فسفومولیبدیک اسید استفاده شده و میزان کارایی کاتالیست‌های سنتزی در فرآیند گوگردزدایی اکسایشی سوخت مدل مورد بررسی قرار گرفت. با مقایسه ویژگی‌های ساختاری دو بستر، سیلیکای SBA-15 سنتز شده مساحت سطح ویژه بالا و منحصر به فردی (m2/g 781SBET = ) نسبت به بستر کاتالیستی نانوکاربیدبور (m2/g 100SBET =)، داشته است. ویژگی‌های ساختاری مناسب SBA-15، منجر به افزایش چشمگیر کارایی کاتالیست H3PMo12O40/SBA-15 در فرآیند گوگردزدایی اکسایشی شده و لذا این کاتالیست به عنوان کاتالیست مناسب در این مقاله معرفی و ساختار آن با استفاده از آزمون‌های XRD، FT-IR، SEM و ایزوترم‌های جذب و دفع نیتروژن شناسایی شد. تأثیر عوامل اثرگذار بر میزان بازده فرآیند (شامل نسبت مولی عامل اکسنده به گوگرد، دما و زمان واکنش) مورد بررسی قرار گرفت و بهینه شد. بازده حذف دی بنزوتیوفن در شرایط بهینه دمای 60 درجه سانتیگراد، مدت زمان 120 دقیقه و نسبت مولی عامل اکسنده به گوگرد برابر با 8، با استفاده از کاتالیست‌های H3PMo12O40/SBA-15 و H3PMo12O40/Nano-B4C به ترتیب به %100 و %7/48 رسید. بر اساس نتایج به دست آمده ویژگی‌های ساختاری بستر‌های کاتالیستی یک عامل اساسی اثرگذار بر میزان کارآیی کاتالیست‌های ناهمگن پلی اکسومتالاتی در فرآیند گوگردزدایی اکسایشی می‌باشد. بعلاوه کاتالیست پیشنهادی H3PMo12O40/SBA-15 بدون کاهش فعالیت در چهار واکنش متوالی بازیابی و استفاده شد.

کلیدواژه‌ها